بنیاد سعدی در اقدامی فرهنگی و ماندگار، تالاری از مجموعه خود را به نام زنده‌یاد دکتر احمد صفارمقدم، استاد نیشابوری پیشکسوت آموزش زبان فارسی، نامگذاری کرد. این نامگذاری با هدف هویت‌بخشی به فضاهای علمی و زنده نگه‌داشتن یاد و نام استادان برجسته زبان فارسی صورت گرفت؛ استادانی که عمر و اندیشه خود را وقف خدمت به زبان و فرهنگ ایران کرده‌اند.
زنده‌یاد دکتر احمد صفارمقدم، از چهره‌های اثرگذار حوزه زبان‌شناسی و آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان و عضو شورای بنیاد سعدی، متولد سال ۱۳۲۱ در نیشابور بود. او از اساتید برجسته پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به شمار می‌رفت و آثار و خدماتش در حوزه زبان و ادبیات فارسی، به‌ویژه در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان، همچنان الهام‌بخش نسل‌های امروز و فرداست.
دکتر صفارمقدم در طول فعالیت علمی خود با دانشگاه‌های متعددی همکاری داشت؛ از جمله دانشگاه سارایوو در بوسنی و هرزگوین، دانشگاه هنکوک در کره‌جنوبی، دانشگاه الزهرا سلام‌الله‌علیها و پژوهشگاه علوم انسانی. او همچنین با شورای گسترش زبان فارسی همکاری نزدیک داشت و تألیف مجموعه آموزشی «زبان فارسی» را می‌توان یکی از ماندگارترین خدمات او به این زبان کهن دانست.
مهسا صفارمقدم، فرزند این استاد فقید، در گفت‌وگویی یادآور شد: «پدرم تا پایان مقطع دیپلم در نیشابور زندگی کردند و پس از آن برای ادامه تحصیل به دانشگاه تهران رفتند. با وجود دوری از زادگاه، همیشه دلبسته نیشابور بودند و در نهایت نیز در همین شهر، در محوطه باغ فضل ابن شاذان به خاک سپرده شدند.» او با خاطره‌ای از نوجوانی پدرش ادامه داد: «ایشان در دوران تحصیل دبیرستان، با اینکه خودشان هنوز دانش‌آموز بودند، کلاس زبان انگلیسی در چهارراه فردوسی برگزار می‌کردند، در دبیرستان شاهرخی تدریس داشتند و حتی به فرزندان خانواده‌ها به‌صورت خصوصی زبان انگلیسی می‌آموختند.»
از هم‌نسلان این استاد نامدار که همچنان در قید حیات هستند، می‌توان به آقای علی سالم (عکاس خیام)، دکتر یاوری و آقای عطار اشاره کرد؛ کسانی که خاطرات بسیاری از روزگار جوانی او به یاد دارند.
این نامگذاری در چارچوب برنامه‌های بنیاد سعدی برای پاسداشت جایگاه علمی استادان و گسترش فرهنگ و زبان فارسی در عرصه ملی و بین‌المللی انجام شد؛ اقدامی که نه‌تنها ادای دینی به مقام علمی و انسانی دکتر صفارمقدم است، بلکه پیامی روشن دارد: یاد معلمان راستین، در گذر سال‌ها، نه‌تنها کهنه نمی‌شود، بلکه در تالارهای علم و فرهنگ جاودانه خواهد ماند.
