در این گفت و گو در خدمت سرکار خانم زهرا احمدی، شاعر و ادیب و فعال فرهنگی هستیم که در یادروز عطار میهمان نیشابوری ها هستند، از شهر ادب و هنر خیز تبریز. به راستی همه ایران سرشار است از تمدن و فرهنگ.به پاس میزبانی شنونده حرف های ایشان شدیم و تقدیم شما عزیزان می کنیم.

این مسئله که شعر دقیقاً قرار است چه کاری باید انجام بدهد را شاید بتوان در حوزه‌های روانشناسی، رفتار درمانی و سایر این گونه علوم مورد ارزیابی قرار داد. ولی در حال حاضر آنچه که قابل لمس است کلمه در ترکیب جادویی با موسیقی مفاهیمی را در ذهن مخاطب متعادل می سازند که به نوعی به لزوم بر وجود آن در کثرت استفاده و کاربرد حتمی به نظر می‌رسد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیشابور گفت: در استان خراسان رضوی، بیشترین حجم پرونده‌های قضایی و دستگیری‎های حفاری غیر مجاز و کسانی که به تخریب آثار تاریخی اقدام می‌کنند، مربوط به شهرستان نیشابور است.

هر نوع هیجان زودگذر در شعر مسمومیتی ایجاد می کند که سال ها باید با پادزهر نقد به سراغ درمان آن رفت و فقط تفکیک کرد شعر را از شر و ور. شجاعت های اخلاقی در راستای استقلال فکری می تواند راهی باشد به سمت جهان شاعری.

مسئول دبیرخانه شوراي نظارت بر نمايش اداره فرهنگ وارشاد اسلامی نيشابور اظهارکرد: طي يكسال گذشته بيش از ۲۵۳ اجراي عمومی تئاتر در نيشابور انجام شده و بیش از ۲۵ هزار نفر از تئاترهای اجرا شده درتماشاخانه بابک، چکاوک ، تالار اديب و فرهنگسراي وكيلي اداره فرهنگ وارشاد اسلامی نیشابور دیدن کردند.

شعر محدودیت بردار نیست. همه جا هست و هر کسی که بخواهد حدیث نفس و درد و درک های اش را به اشتراک بگذارد وارد حوزه شعر می شود ولی کم هستند که بتوانند موفق باشند و با این هنر همگام بشوند. پریسا صالحی جزو این استثناها محسوب می شود. شعر و شعور همراه با درد و درک.

کمتر شاعری در دوران معاصر این شانس را داشته است که مورد توجه قشر خاصی از پژوهندگان فرهنگ و فلسفه باشدو به تواند با همان حد و قد به کار خود ادامه بدهد. فرناز جعفر زادگان شاعری است که با خلق آثاری متفاوت نظر بسیاری از اندیشمندان را به خود جلب نموده است.

همیشه این سوال مطرح است که شاخصه های اصلی هنر چه می تواند باشد. نتها در پاسخ به این موارد تعدد نظر در برابر قضاوت ها موجب می شود از مسیر اصلی هنر دور شویم. این بار در گفت و گو با کاترین نظری سعی شده است به برخی از این پرسش ها پاسخ منطقی داده شود.

به نظر من کرونا یک طرف بحث است و در خانه ماندن و قرنطینه و تحمل نکردن تنهایی آدم ها یا عدم تعامل خانواده در کل جهان مساله ای اساسی تر است و در روی دیگر سکه ی کرونا قرار دارد. انسان امروز در سطح جهانی به درجه ی خاصی از به هم ریخته گی آداپته شده رسیده، که هر گونه توضیح اساسی را اضافی می پندارد و سعی در پاسخ گویی آنی دارد.