چند روز پیش خبری درخصوص انتقاد رئیس شورای شهر مشهد درباره عدم بکارگیری زنان در مدیریت شهری منتشر شد.

«جوینِ بزرگ»، سرزمینی است گسترده در شمال غربی استان خراسان رضوی که شهرستان‌های جغتای و جوین و بخش غربی خوشاب امروز را در بر می‌گیرد. از نگاه جغرافیای تاریخی؛ جوین در کنار نیشابور، اسفراین، جاجرم، بیهق، بُشت (ترشیز)، رُخ، خواف، باخرز، جام، اسفند، توس، نسا، ابیورد و استوا (خبوشان) یکی از ولایت‌های اصلی خراسان بزرگ غربی (بخش غربی خراسان بزرگ) است. نام این ولایت تاریخی در منابع مختلف به صورت‌های دیگری همچون «کویان»، «گویان»، «جویان» و «جوین» نیز آمده است.

انتشار خبر تبدیل شدن بخش زبرخان و ششتمد سبزوار به شهرستان واکنش های مختلفی را در فضای مجازی به همراه داشته است.‌ از تلاش دو نماینده نیشابور برای ثبت این موضوع به نام خود تا افسوس هایی که برخی از کاربران نسبت به تعداد شهرستان های نیشابور در مقایسه با برخی شهرستان های همجوار می خوردند و البته خوشحالی کاربران از شهرستان شدن زبرخان که سرانجام به تصویب هیات دولت رسید.

هر نوع هیجان زودگذر در شعر مسمومیتی ایجاد می کند که سال ها باید با پادزهر نقد به سراغ درمان آن رفت و فقط تفکیک کرد شعر را از شر و ور. شجاعت های اخلاقی در راستای استقلال فکری می تواند راهی باشد به سمت جهان شاعری.

یکی از سوالات مکررمراجعین در اتاق درمان از روانشناس این است که معنای زندگی چیست؟ برای چه به این زندگی آمده ایم؟ در نهایت به کجا می رویم؟ منشاء حیات چیست؟ ماهیت حیات چیست؟ چرا ما باید زندگی کنیم؟

در حالی از ابتدای این هفته اخباری مبنی بر طرح سوال از شهردار نیشابور به گوش می رسید که هیچ خبر رسمی در این رابطه از سوی روابط عمومی شورای شهر نیشابور منتشر نشد و هیچ منبع رسمی آن را تایید نکرد.

به نظر من کرونا یک طرف بحث است و در خانه ماندن و قرنطینه و تحمل نکردن تنهایی آدم ها یا عدم تعامل خانواده در کل جهان مساله ای اساسی تر است و در روی دیگر سکه ی کرونا قرار دارد. انسان امروز در سطح جهانی به درجه ی خاصی از به هم ریخته گی آداپته شده رسیده، که هر گونه توضیح اساسی را اضافی می پندارد و سعی در پاسخ گویی آنی دارد.

درباره برخی موارد کلی در حوزه ادبیات و خصوصاً تعریف شعر، نظرها متفاوت است اما به نظر می رسد ما نمی خواهیم به یک تعریف مشخص و مشترک دست پیدا کنیم.

در شرایط بحرانی انسان ها تنها به مراقبت های بهداشتی احتیاج ندارند، بلکه سلامت روان نیز در این شرایط باید جدی گرفته شود. قرنطینه خانگی به شکل طولانی مدت، روال عادی سبک زندگی خانواده ها را تغییر می دهد و جر و بحث بر سر موضوعات مرتبط با مسائل روزمره تشدید می شود.